Samenvatting
“Een normaal mens kan dit verhaal eigenlijk niet aan. Het hartverscheurende verdriet… Het onbegrip… Ester van Steekelenburg heeft met dit boek een formule gevonden om het onbeschrijfelijke van een postpartumdepressie met psychotische kenmerken te beschrijven. Verhalend neemt ze je mee in het leven van het opgroeiende, zachtaardige meisje Jennifer. In de loop van het verhaal wordt het je als lezer te veel. Maar dat weet de auteur ook. En dan zorgt ze steeds – net op tijd – voor verluchtiging, door de in- en intrieste episode waar Jennifer begin deze eeuw doorheen ging te verweven met recente, terugblikkende e-mails aan haar dierbare vriend Rodion. Het zijn die e-mails die voor de lezer de deur godzijdank op een kier houden naar de goede afloop. Van Steekelenburg spreekt je via haar personage Jennifer persoonlijk, onverbloemd en in al haar naaktheid aan. Je bent met haar in gesprek. Je hoort haar stem. Je kruipt in haar hoofd, in haar hart, in haar hele wezen. Depressie, psychose, ongrijpbaar? Ja. Maar je kunt het bijna pakken. Wil je op de hoogte blijven? Volg Esters weblog: bestelezer.blogspot.com en haar YouTube-kanaal.”
Verdere plannen?
Op haar YouTube-kanaal zal zij dit jaar in verschillende filmpjes haar hele boek voorlezen, op meerdere locaties. Haar man Hessel heeft al heel wat filmpjes opgenomen. Dit project loopt nog. Ze wachten even de ontwikkelingen rondom de Corona-tijd af, betreffende het verdere verloop. Er zijn nog wat locaties in de Randstad waar zij willen filmen. Op haar auteursweblog kan je de ontwikkelingen rondom dit project volgen.
Schrijver stelt zich voor.
Ik ben Ester, 53 jaar, getrouwd en moeder van een dochter en een zoon. Ik heb meerdere beroepen: verpleegkundige, praktijkopleider en groepsleerkracht. Sinds 1996 wonen wij in het mooie Drenthe, waar ik geniet van de rust en de ruimte. Ik mag heel graag in de natuur zijn, van de omgeving genieten, foto’s maken. Die momenten geven mij de nodige bezinning tijdens het schrijfproces. Ik schrijf al heel lang (vanaf mijn puberteit), maar had nog nooit eerder iets gepubliceerd. Het schrijven ‘an sich’ gaat mij heel gemakkelijk af, maar het is elke keer wel een enorme uitdaging om naar buiten te treden met mijn kwetsbaarheid. Dat ‘naar buiten treden’ is begonnen met het starten van weblogs via Blogger (sinds 2012). Ik heb het via de weblogs voor elkaar gekregen om waargebeurde feiten om te smeden in fictieve verhalen. Dit leidde uiteindelijk tot de publicatie van mijn debuutroman. Ik heb de roman geschreven om terug te blikken op een zeer heftige periode in mijn leven. Daarnaast wil ik met mijn roman een steun in de rug zijn voor mensen die zich herkennen in het verhaal. De roman is grotendeels gebaseerd op waargebeurde feiten. Het blijft echter hoe dan ook een fictieve roman, met een geheel eigen verhaallijn.