Niet alle drempels zijn te verwijderen
Veel mensen die werken als ervaringsdeskundige hebben een arbeidsbeperking. Ze kunnen minder uren werken dat ze zouden willen, of ze kunnen hun eigen beroep niet meer uitvoeren. Soms is daar iets aan te doen, bijvoorbeeld door aanpassingen aan de werkomgeving of door de werktijden aan te passen. Soms is het ook gewoon niet anders. Als je maar een paar uur per week energie hebt om te studeren of te werken, zal je daar heel bewuste keuzes voor moeten maken.
Mensen met een beperking, worden al snel overschat of onderschat. Het is vaak moeilijk uit te leggen waarom je iets niet kan, zeker aan mensen die zelf nooit iets mankeren. Andersom merken mensen met een zichtbare beperking dat anderen het heel bijzonder vinden als ze iets doen. Alsof je meteen een held bent als je vanuit een rolstoel gewoon studeert of je werk doet. Met zo’n mening neem je iemand niet serieus.
Ervaringsdeskundigen hebben dezelfde rechten op werk en inkomen als andere mensen, anders is het discriminatie. Werkgevers en opdrachtgevers moeten dus zorgen voor een toegankelijke omgeving en de aanpassingen regelen die nodig zijn. Het is ook in hun eigen belang, omdat de competenties van de ervaringsdeskundige daardoor beter tot hun recht komen. Of er iets nodig is, en wát er nodig is, verschilt per persoon. Het is verstandig om dat in overleg met de ervaringsdeskundige zelf te doen, want niet alle handicaps zijn zichtbaar. Het is de expertise van de ervaringsdeskundige om te weten wat nodig is.