Monique Schilders
Als een mooi mens
We hebben veel gedeeld,
In elk geval het verleden
Ik had je verwacht
In moeilijke tijden
Toen het delen minder
Vanzelfsprekend was
Ik had je gedacht
Nog heel erg lang
Tegen beter weten in
Op grond van wat was
Geen verwijten
Geen samen
Geen toekomst
Alleen de pijn van verlies
Een deel van mij in jou
Ik moet het achterlaten
Niet mijn keuze
Een deel van jou in mij
Aan mij de keuze
Toch liever de koestering
Van mijn herinnering
En een schrijnend verlangen
Naar wat het ooit was
Tijd om los te laten
Acceptatie van de lege huls
Van sociale beleefdheid
Naar zijn, zijn wie ik ben.
Van delen naar vermenigvuldigen
Zonder delen kan ik niet
Lang was ik bang om te verliezen, mezelf te verliezen
Ik heb me verloren
ook weer gevonden
De angst ben ik kwijt
Het geeft me vleugels
Om te zijn waar ik wil zijn
Te zijn wie ik ben
Kan me altijd beschermen
Terugtrekken in mezelf
In het hart van de stilte
Ligt het oog van de storm
Nog Bedankt
Bedankt voor je jas
Je jas om in te schuilen
Door mezelf bloot te geven
Verdwijnen schuld en schaamte
Verschijnt de liefde weer
Gaat de zon weer schijnen
Gebeurt er zoveel meer.
In het zicht van het leven.
Kan ik weer geven
Mag ik beleven
Alles wat het leven
Nog in petto heeft.